சண்டே போஸ்ட் - 11

இன்றைய வாஷிங்டன் போஸ்ட் நாளிதழிலிருந்து சில சுவாரசியமான கட்டுரைகள் (முதலிரண்டு வெகு முக்கியம்):

1. சுடான் சுடுகிறது: இந்த நூற்றாண்டின் முதல் இனப் படுகொலை சுடானில் கேட்பாரற்று நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. சமீப காலமாக பல திரையுலக நட்சத்திரங்கள் (உதாரணம்: ஜார்ஜ் க்லூனி) தங்களது திருக்கவனங்களை இப்பக்கம் திருப்பியதால், இந்தப் பிரச்னை சற்று அதிகம் பார்வை பெற்றிருப்பதை நினைத்து சந்தோஷப்படுவதா வருத்தப்படுவதா என்று தெரியவில்லை. போஸ்டில் இன்று வெளியாகி இருக்கும் இக்கட்டுரை சுடானுக்கு சென்று வந்த ஒருவரது அனுபவமாக எழுதப்பட்டிருக்கிறது. ஆப்பிரிக்க முஸ்லிம்கள் அரபு முஸ்லிம்களைப் பார்த்து 'நாங்களும் இஸ்லாமியர்கள் தானே' என்று கேட்பதாய்ச் சொல்கிறது:
   

   
   In an audiotape broadcast last week, Osama bin Laden urged Muslims to rise up in protest of any U.N. or NATO intervention. My e-mail in-box immediately was filled with outraged messages from Darfurians who had kept in touch and lived in cities around Sudan.
   
   "I believe -- as many of my fellow Darfurians do -- bin Laden is very mistaken by calling for Jihad in Darfur," Ahmad Shugar, a Darfur leader, wrote in an e-mail. ". . . We are all Muslims here. It is really humiliating when a fellow Muslim looks down on you and calls for jihad against you."
   

   
   இதை எழுதும் இவ்வேளையில் கொஞ்சம் நம்பிக்கையூட்டும் செய்திகள் வந்துள்ளன.
   
   
2. குவாண்டனமோப் பயணக்கதை: ஆஃப்கானிஸ்தானிலிருந்து தாறுமாறாகக் கைது செய்யப்பட்டுக் கொண்டு வரப்பட்டவர்களின் நடுக்கடல் முகாமாக இருந்து வரும் குவாண்டனமோ சிறைக்குச் சென்று வந்த ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளரின் அனுபவங்கள். சில கதைகள் உண்மையிலேயே சில்லிட வைக்கின்றன.
   
   குவாண்டனமோ அமெரிக்காவின் அரக்க முகம் என்பதில் துளியும் சந்தேகமில்லை.
   
   

   
   At 80, Haji Nusrat -- detainee No. 1009 -- is Guantanamo Bay's oldest prisoner. A stroke 15 years ago left him partly paralyzed. He cannot stand up without assistance and hobbles to the bathroom behind a walker. Despite his paralysis, his swollen legs and feet are tightly cuffed and shackled to the floor. He says that his shoes are too tight and that he needs new ones. He has asked for medical attention for the inflammation in his legs, but has not been taken to a hospital.
   
   "They wait until you are almost dead," he says.
   
   He has a long white beard and grayish-brown eyes that drift from Peter's face to mine as we explain his legal issues to him. In the middle of our meeting, he says to me: " Bachay ." My child. "Look at my white beard. They have brought me here with a white beard. I have done nothing at all. I have not said a single word against the Americans."
   
   He comes from a small mountain village in Afghanistan and cannot read or write. He has 10 children and does not know if his wife is still alive -- he hasn't received any letters.
   
   U.S. troops arrested Nusrat in 2003, a few days after he went to complain about the arrest of his son Izat, who is also detained at Guantanamo Bay. Nusrat is charged with being a commander of a terrorist organization in Afghanistan with ties to Osama bin Laden, and with possession of a cache of weapons.
   

   
   
3. சைனாவும் சர்ச்சும்: அடுத்த அத்தியாயம்: சென்ற வாரம் வெளியான ஒரு கட்டுரையில் வாடிகன் நாட்டிற்கும் சைனாவிற்குமான உறவுகள் சீர்ப்பட வாடிகன் பிஷப் சம்பந்தப்பட்ட சில முடிவுகளில் சைனாவிற்கு வளைந்து போக முயல்வதாகக் கண்டிருந்தது. அது அத்தனை சுலபமில்லை என்று இந்த வாரம் வந்துள்ள ஒரு செய்தி தெளிவுபடுத்துகிறது. வாடிகன் ஏற்காத ஒரு பிஷப்பை சைனா அரசாங்கம் நியமனம் செய்ய இருப்பதாகச் சொல்லும் இச்செய்தியைப் பற்றி அடுத்த வாரம் ஹிந்துவில் ஒரு தலையங்கம் எதிர்பார்க்கலாம் (NOT!).
   

   
   News of the ordination comes as Chinese-Vatican talks on resuming ties appear to be entering a substantive phase.
   
   AsiaNews said the Vatican opposes Ma because he is too close to the official Chinese church's leaders and has little pastoral experience. It said the Holy See had asked that Ma's ordination be delayed.
   

   
   
4. ஓங்கி வளரும் துபாய்: ஒரு பக்கம் ஈராக்கில் இன்றைய போர், இன்னொரு பக்கம் ஈரானில் நாளைய போர், சற்று தொலைவில் இஸ்ரேலில் என்றென்றும் போர் - இவற்றிற்கெல்லாம் மத்தியில் இருந்து கொண்டு துபாய் வானுயரக் கனவு கண்டு கொண்டிருக்கிறது. இருபது சதவிகிதம் குடிமக்கள், எண்பது சதவிகிதம் புலம் பெயர்ந்தோர் என்றிருக்கும் இந்நாட்டின் எண்ணெய் வளங்கள் மிகவும் குறைந்து விட்டாலும் ஒரு பன்னாட்டு வர்த்தக மையமாக தன்னை வெற்றிகரமாக நிறுவிக் கொண்டிருப்பதைப் பற்றி இக்கட்டுரை பேசுகிறது. சற்று நீளமான கட்டுரை.
   

   
   "You know how the West was won?" Sharaf asked of the American experience. "From the Eastern seaboard to the West, you had to build a railroad -- the fastest way to get there and the most efficient way to get there to exploit the resources."
   
   "Dubai," he said confidently, "is the railroad for the Middle East."
   
   Railroad is a metaphor often heard in Dubai, an autocratic city-state ruled by a dynasty that evokes a language uncommon in the Arab world today: an utter confidence, brimming with pride and optimism, that collides with the dejection heard elsewhere in the Middle East. It has emerged as a 21st-century phenomenon, a city of perspectives, whose globalization suggests its inspiration and the discontent of those left behind.
   

   
   

தமிழ்ப்பதிவுகள்

சண்டே போஸ்ட் - 10

இன்றைய வாஷிங்டன் போஸ்ட் நாளிதழிலிருந்து சில சுவாரசியமான கட்டுரைகள்:

1. அணுமின் உற்பத்தி: சில மறுமொழிகள்: சென்ற ஞாயிறு க்ரீன்பீஸ் இயக்கத்தைச் சேர்ந்த பாட்ரிக் மூர் அணுமின் உற்பத்திக்கு சாதகமாக எழுதியிருந்த கட்டுரைக்கு எதிர்வினையாக வந்த சில கடிதங்களை போஸ்ட் சென்ற வியாழனன்று வெளியிட்டது. காட்டமான இக்கடிதங்கள் மூர் அணுமின் வியாபாரிகளிடம் விலை போய்விட்டதாகவும் தவறான தகவல்களை அளிப்பதாகவும் குற்றம் சாட்டுகின்றன. ஒரு மாதிரி:
   

   
   The only thing that is "green" about Patrick Moore these days are the dollar bills lining his pocket from corporate interests. Even more disturbing than labeling him "green" are his outrageous claims about nuclear energy.
   
   Nuclear energy is dangerous. In 2002 the reactor at the Davis-Besse Nuclear Power Station in Oak Harbor, Ohio, came within days of a major accident that could have rivaled Three Mile Island.
   
   Nuclear energy also is expensive. The last plant built in the United States took 23 years to construct and cost nearly $8 billion.
   
   Further, every dollar spent on energy efficiency and renewable sources is seven to 10 times more effective at displacing global warming gases than a dollar spent on nuclear energy.
   
   By exploiting his early ties to Greenpeace, Patrick Moore portrays himself as a prodigal son who has seen the error of his ways, but he is really a spokesman for the nuclear energy industry.
   

   
   
   மேற்கண்ட கடிதத்தை எழுதியது க்ரீன்பீஸ் இயக்கத்தின் இன்றைய இயக்குனர்.
   
   
2. சைனாவும் சர்ச்சும்: வாடிகன் நாட்டுடன் சைனா உறவுகளை சீர்படுத்தும் முயற்சியில் ஈடுபட்டு வருவதாகவும், அது கிட்டத்தட்ட முழுமையடையும் நிலையில் இருப்பதாகவும் இச்செய்திக் கட்டுரை கூறுகிறது. இதற்கு முதல் படியாக, வாடிகன் தைவானுடனான உறவைத் துண்டித்துக் கொள்ள முன்வந்திருப்பதாகவும் கூறுகிறது. வினோதமான தகவல்களைத் தாங்கி வரும் இக்கட்டுரையில் அதி வினோதமான தகவல் - இச்சீரமைப்பிற்கு சைனா விதிக்கும் இன்னொரு விதி: தனது நாட்டின் தேவாலயங்களுக்கான பிஷப்புகளை நியமிக்கும் உரிமை சைனாவின் அரசாங்கத்துக்கு இருக்க வேண்டும் என்பது. மக்களை மதத்திலிருந்து மீட்பது பழைய கம்யூனிசம்; மக்களைக் கட்டுக்குள் வைத்திருக்க மதத்தையும் உபயோகிப்பது இன்றைய கம்யூனிசம்! வாழ்க புரட்சி!
   

   
   Vatican and Chinese diplomats could swiftly work out a formula acceptable to both sides if they received instructions to do so from senior leaders, Ren predicted. Only a few bishops from among the 120 active in China would have to be retired as part of a formal Vatican-Beijing agreement, he suggested. They include those most closely associated with the Chinese Catholic Patriotic Association, a government-sponsored group that refuses the pope's authority, and perhaps some veteran clerics who have taken sharply anti-government stands during their years in the underground church movement.
   

   
   
3. பர்மா படும் பாடு: போஸ்டின் இன்றைய கருத்துத் தொகுப்பில் உலகின் சர்வாதிகாரிகள் பிரதானப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறார்கள். ஞானேந்திரா, முகாபே துவங்கி கிம் ஜாங் இல் வரையிலான இவ்வரிசையில் சந்தடி சாக்கில் வெனிசுவேலாவின் ஹூகோ சாவேசையும் சேர்த்து விட்டார்கள். மூன்று முறை தேர்தலில் வென்று ஆறே வருடங்கள் ஆட்சியிலிருக்கும் இவரை அமெரிக்காவின் எதிரிகள் எல்லாரும் ஜனநாயகத்தின் எதிரிகள் என்ற ஃபார்முலாவைப் பயன்படுத்தி சர்வாதிகாரி ஆக்கி விட்டார்களோ என்று சந்தேகமாக இருக்கிறது. மற்றபடி, பட்டியலில் இருப்பவர்கள் பரிச்சயமான கெட்டவர்கள் தாம்.
   
   இவற்றுள் பர்மாவின் சர்வாதிகாரிகளைப் பற்றி ஒரு விசேஷக் கட்டுரை வெளியாகி இருக்கிறது. தனிப்பட்ட முறையில் பர்மாவின் நிலை மீது எனக்கு மிகுந்த அனுதாபம் உண்டு. இந்தியாவிற்கு அண்மையான இந்நாட்டில் மக்கள் தலைவி சூ சி-க்கு இந்தக் கொடுங்கோலர்கள் செய்து வரும் அநியாயங்கள் மிகக் கொடுமையானவை. இந்தச் சர்வாதிகாரிகளை சைனாவும் இந்தியாவும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு வருடிக் கொடுப்பது சகிக்க முடியாத காட்சியாக இருக்கிறது.
   
   கட்டுரையிலிருந்து:
   

   
   At the same time, the senior general has begun acting like a king. The general's relatives now refer to each other by royal titles, according to Burma analyst Aung Zaw; on a visit to India, Than Shwe reportedly required that people sit on the floor beneath him, in tribute to his self-appointed royal status. According to Bangkok-based Burma analyst Larry Jagan, the general has built a palatial residence complete with pillars coated in jade and Italian slate costing millions of dollars. When Than Shwe became dissatisfied with the Italian slate, he had it pulled out and replaced with even more expensive Chinese marble.
   

   
   
4. வகுப்பு வாதங்கள்: அமெரிக்காவில் சமச்சீரற்ற பொருளாதார வளர்ச்சி குறித்து போஸ்டின் ஆசிரியர்கள் எழுதி வரும் தொடர் தலையங்கங்களில் அடுத்த தலையங்கம். இந்நிலைக்குக் காரணம், சுதந்திர வர்த்தகமோ, பெரும் நிறுவனங்களோ, குடியேற்ற வெள்ளமோ இல்லை என்று வாதிட முனைகிறது. அடுத்த தலையங்கத்தில் சில தீர்வுகளை முன்வைக்கப் போவதாக முன்னோட்டம் விடுகிறது.
   

   
   The most pervasive and misplaced reaction to inequality is protectionism. Trade liberalization since 1945 has delivered a vast stimulus to growth, boosting U.S. incomes by $1 trillion a year, according to an extensive survey of the evidence by the Institute for International Economics. It's true that these gains are unevenly distributed, but the skewing is subtle. Unionized labor in the heavily traded manufacturing sector has been hit hard. But the poorest and least skilled Americans actually gain from trade, because they tend to work in low-end service jobs that do not face foreign competition. As a result, trade does nothing to depress their pay, but it does ensure that the goods they buy are cheaper.
   

   
   
5. இந்தியாவிற்கு அணுமின் தொழில்நுட்பம்: இந்தியாவுடன் அமெரிக்கா செய்து கொண்ட அணுமின் தொழில்நுட்ப ஒப்பந்தத்தை இந்நாட்டின் பாராளுமன்றம் ஏற்க வேண்டும் என்பதற்கு ஒரு கடும் முயற்சி நடந்து கொண்டிருக்கிறது. சாம்ஸ்கி பாஷையில் சொல்ல வேண்டுமென்றால் 'manufacturing consensus' என்று சொல்லலாம். அந்த வரிசையில் இன்னொரு கருத்துப் பத்தி. இதில் சுவாரசியமான ஒரு செய்தி ராஜீவ் காந்தியைப் பற்றியது.
   

   
   It is often forgotten that India made an extraordinary offer on June 9, 1988, to forgo nuclear weapons in exchange for a long-term commitment by the existing nuclear powers to move toward nuclear arms reductions. The late prime minister Rajiv Gandhi called on the United Nations to negotiate a new treaty, replacing the NPT, that would commit the nuclear "haves" to carry out Article Six by phasing out their nuclear arsenals over a 22-year period ending in 2010. Effective immediately upon conclusion of this "new NPT," India and the other non-nuclear states would be committed under inspection "not to cross the nuclear threshold." When the United States rejected this offer, the advocates of nuclear weapons in New Delhi steadily gained ground, and in 1998 India formally demonstrated its ability to deploy nuclear weapons.
   ...
   In retrospect, it is clear that the United States made a colossal blunder by rejecting India's 1988 offer to stop its nuclear weapons development. The Indian proposal for gradual nuclear disarmament was pragmatic.
   

   
   
6. சரிநிகர் சமானம்?:வரும் செவ்வாய் அமெரிக்க அலுவலகங்களில் பெண்களுக்கு ஒரு விசேட தினம். சென்ற வருடம் ஒரு சராசரி அமெரிக்க ஆண் சம்பாதித்ததற்கு நிகராக ஒரு சராசரி அமெரிக்கப் பெண் சம்பாதிப்பதற்கு இந்த வருடம் ஏப்ரல் 25-ஆம் தேதி (செவ்வாய்) வரை சம்பாதிக்க வேண்டும் (அதாவது கூடுதலாக கிட்டத்தட்ட நான்கு மாதங்கள்). அமெரிக்க நிறுவனங்களில் ஆண்-பெண் சம்பளச் சமமின்மை குறித்து வர்த்தகப் பகுதியில் ஏமி ஜாய்ஸ் எழுதுகிறார்.
   

   
   It is 2006, and as has been true for about a decade, women earn only 77 cents for every dollar men make.
   
   When Evelyn Murphy, an economist and a former lieutenant governor of Massachusetts, graduated "years and years ago," women were earning 59 cents for every male-earned dollar. But as she saw more women moving into the workforce in the 1960s, she assumed it was "just a matter of time till we caught up."
   

   
   

தமிழ்ப்பதிவுகள்

வெற்றியில் முடிந்த போராட்டம்

போபால் விபத்தில் உயிர் பிழைத்தோர் சில வாரங்களுக்கு முன்பு புது தில்லி வரை நடை பயணமாய் சென்று உண்ணாவிரதம் மேற்கொண்டு தமது உரிமைகளுக்காகப் போராடத் துவங்கினர். இன்று அவர்களது போராட்டம் ஓரளவுக்கு வெற்றியில் முடிந்திருக்கிறது. அவர்களது ஆறு கோரிக்கைகளில் நான்கினைப் பிரதமர் ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறார். டவ் நிறுவனத்திற்கு எதிரான கோரிக்கைகளைப் பொறுத்த வரையில் ஒன்றும் செய்ய முடியாதென்று கைவிரித்து விட்டார்.


சுகாதாரமான வாழ்விடம், குடிக்கத் தண்ணீர் - இவற்றிற்காக எழுநூறு கிலோமீட்டர் நடந்து உண்ணாவிரதம் இருக்க வேண்டிய அவல நிலை பெருமைக்குரியதில்லை. இக்கோரிக்கைகளுக்காக செவி சாய்த்ததற்கு பிரதமருக்கு நன்றி கூறும் மனநிலையில் நான் இப்பொழுது இல்லை. விடாது முயன்று, அறவழியில் போரிட்டு தமது கோரிக்கைகளின் நியாயங்களை நிலைநாட்டிய மக்களுக்கு மட்டும் எனது நன்றியும் வணக்கங்களும் வாழ்த்துக்களும்.

செய்தியின் முழு வடிவம் கீழே:

PM Concedes to Four of Six Bhopal Demands; Says He is Powerless Against Dow

17 April, 2006. New Delhi -- Bhopalis today celebrated a major victory and called off their international hunger strike as the Government conceded to four of six long-standing demands of the Bhopal campaign. The Prime Minister assured a 10-member delegation consisting of Union Carbide’s victims and supporters who met him today for 30 minutes that the demands relating to clean water, clean-up of toxic wastes, and the setting up of a national commission for medical and economic rehabilitation will be met. The Bhopalis will end their dharna today on a note of solidarity with the Narmada struggle. Separately, the Madhya Pradesh Government announced the allotment of Rs. 100 crores for the construction of a memorial in Bhopal, and Bhopalis have been told that the story of the Bhopal disaster will be included in educational curricula developed by the National Council of Educational Research and Training. Three Bhopal activists will leave immediately for Bhopal to accompany a high-level team led by Secretary, Ministry of Chemicals, to finalise details regarding provision of safe water and the participation of survivors in the construction of a memorial in Bhopal.

The Prime Minister, however, said he was powerless to take any extra-legal measures to hold Union Carbide or its owner Dow Chemical accountable. ”I don’t promise to prosecute. We have to do business. India has to survive despite these tragedies,” Mr. Manmohan Singh said in response to a demand by survivors that Union Carbide and Dow Chemical should be held liable for the continuing disaster in Bhopal. Mr. Singh, however, said he would explore whatever options existed within the law to hold the company accountable.

“We are ashamed and outraged that the Prime Minister of the world’s largest democracy has openly admitted to his inability to pressure an American multinational. At a time when India is set to more than double its industrial capacity, the Prime Minister’s reluctance to take extra-legal measures to pressure multinational corporations is deplorable and should set the alarm bells ringing,” said Satinath Sarangi, one of the six hunger strikers and 39 people who walked from Bhopal to New Delhi. “It doesn’t make any sense to direct our protests on the matter of corporate accountability towards a man who has expressed his powerlessness on this matter.”

The Bhopal campaigners have, therefore, resolved to take direct and legal action against Dow and Union Carbide’s businesses nationally and internationally over the coming months. “Dow should beware now because all our energies will be focused on putting the brakes on Dow’s business in India,” said Champa Devi Shukla, Goldman award winner and one of the indefinite hunger strikers.

Josh Imeson and Diane Wilson, both of whom have been fasting in solidarity with the survivors, have also been requested to call off their fast by the Bhopalis. Diane Wilson, a long-time Bhopal supporter, is on the fourth day of her indefinite fast in the United States. International support for the campaign has brought tremendous pressure to bear on the Government. The Prime Minister’s office has received nearly 3000 faxes and more than 350 people have signed up to fast for a day or longer in solidarity with the Bhopal campaign.

Thirty-nine victims of Union Carbide’s poisons, and eight survivors covered 800 km in 33 days to arrive in New Delhi on 25 March, 2006. Since 29 March, 2006, Bhopal survivors and supporters had been on indefinite strike near the Parliament House in New Delhi. On 11 April, six people, including three victims and three supporters, began an indefinite fast, in which they were joined by Diane Wilson from the US starting 13 April.

மேலும் விவரங்கள் இங்கே

தமிழ்ப்பதிவுகள்

மெஹர்தாத் ஹெம்மத்

வாஷிங்டனில் இன்று எழுபத்தி ஐந்து டிகிரி மிதமான வெய்யிலோடு கூடிய மிக அழகான நாள். இந்த அழகான நாளில், புதிதாய் பசுமை கண்டிருக்கும் மரங்களுக்கிடையே, ஒரு புல்வெளியில், சில மணிநேரங்களுக்கு முன்பு மெஹர்தாத் ஹெம்மத்தைப் புதைத்தோம்.


நேற்று காலை இறந்து போன மெஹர்தாத் என்னுடைய அலுவலக நண்பன். ஈரானிலிருந்து குடி பெயர்ந்தவன்; ஷியா வகுப்பைச் சார்ந்தவன். அலுவலகத்தில் ஒரு பெரிய திட்டத்தில், இரு சிறு உப திட்டங்களில் நாங்கள் இருவரும் தொழில் நுட்பத் தலைமைப் பொறுப்பிலிருந்தோம். இந்த இரு சிஸ்டங்களும் ஒன்றோடொன்று இயைந்து வேலை செய்ய வேண்டியவை. ஆதலால் எனது குழுவோடு நானும், அவனது குழுவோடு அவனும் வேலை செய்ததை விட நாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து வேலை செய்த நேரம் அதிகம். அதிர்ந்து பேசத் தெரியாதவன் - ஜெண்டில் மேன் என்பதற்கு அர்த்தமாக இருப்பான். சில சமயங்கள் மிகப் பொறுமையாக, மிக நிதானமாக அவன் வேலை செய்யும் விதம் எனக்கு கொஞ்சம் கடுப்பாகக் கூட இருந்திருக்கிறது. எதையுமே அவசர அவசரமாகச் செய்து பழக்கப்பட்ட என்னிடம் வெளிப்படையாக எதுவும் சொல்லாமல், அவன் செயல்படும் விதம் மூலமாகவே என்னை நிதானப்படுத்தியிருக்கிறான்.

பேச்சிலும் அப்படியே - அவனிடம் பேசும் போது அவனைப் போலத்தான் பேச முடியும். ஏனெனில், நாம் எப்படிப் பேசினாலும், அவன் அதிராமல் வார்த்தைகளை யோசித்து, அளந்து பேசுவான். ஏனோ தெரியாது, ஓரிரு நிமிடங்களில் நானும் அப்படியே பேச ஆரம்பித்து விடுவேன். எங்கள் இரு சிஸ்டங்களூம் இணைந்து செயல்பட வேண்டியிருந்ததால், அந்த இணைப்பில் ஏதேனும் கோளாறு நேர்ந்தால், இருவருக்குமே அடுத்த சிஸ்டத்தின் மீது தான் முதலில் சந்தேகம் வரும் - இது நம்மளவில் நன்கு பரிசோதித்த செயல்பாடுதானே என்று. இந்தக் கோளாறை யார் ஆராய்வது என்பதைப் பற்றி மிகவும் சம்பிரதாயமாக வாதாடுவோம். ஒருவரை ஒருவர் மிஞ்சும் அடக்கத்துடனும் பவ்யத்துடனும் மற்றவரைக் குறை சொல்வோம். பரிசோதனைக் குழுவில் இருக்கும் ஒருவர் ஒரு முறை நாங்கள் இவ்வாறு பேசிக் கொண்டிருக்கையில் 'பார், இங்கிலாந்து நாட்டு அம்பாசிடரும் ஸ்வீடன் நாட்டு அம்பாசிடரும் பேசிக் கொள்கிறார்கள்...இவர்கள் தீவிரமாக சண்டை போட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று சொன்னால் நம்புவார்களா?' என்று கேலி செய்திருக்கிறார்.

சுமார் ஆறு மாதங்களுக்கு முன்னால் அவனுக்கு சுவாசப்பையில் புற்றுநோய் இருப்பது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. நாற்பது வயதாகிறது, வாழ்நாளில் சிகரெட் தொட்டதில்லை, குடும்ப வரலாற்றிலும் இவ்வாறு நேர்ந்ததில்லை. இந்தப் புற்று நோய் மெல்ல மெல்ல இடுப்பு, எலும்புகள், பின் மூளை எனப்பரவியது. தீவிரமான கீமோ தெரபியில் அவன் பட்ட வேதனைகள் நேற்று காலை முடிவுக்கு வந்தன.

நோய் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதும் அவனுடன் தொலைபேசியில் பேசினேன். நம்பிக்கையோடு இருந்தான். கான்சரை வென்றவர்கள் இருக்கிறார்கள், முடியும் என்ற ரீதியில் பேசினோம். அதற்குப் பிறகு நண்பர்கள் சிலர் அவனை வீட்டில் காணச்சென்ற ஒவ்வொரு முறையும் எனக்கு வேறு ஏதோ வேலை அமைந்து விட்டது. அந்த வேலைகள் எல்லாம் மிகச் சிறியனவாக இப்போது தெரிகின்றன.

நேற்று காலை வேலைக்குப் போன போது அவன் இறந்து விட்ட செய்தி தெரிந்திருக்கவில்லை. மெஹர்தாத்தின் மேலாளருடன் லிஃப்டில் சேர்ந்து பயணம் செய்தேன். அப்போது அவரிடம், 'அவன் படும் துன்பம் கேட்பதற்கே கொடுமையாக இருக்கிறது. சீக்கிரம் அவை ஒரு முடிவுக்கு வந்தால் தேவலை' என்று சொன்னேன். இன்று அவரை மீண்டும் கல்லறை அருகில் பார்த்தேன். 'நான் நேற்று சொன்னதற்கு அர்த்தம் இது இல்லை என்று உங்களுக்குத் தெரியுமல்லவா?' என்றேன்.

உடல் ஒரு வெள்ளைத்துணியில் சுற்றப்பட்டிருந்தது. அதை இருவர் மெல்ல குழியில் இறக்கினார்கள். சுற்றியிருந்த பலர் பெருங்குரலில் அழத் துவங்கினார்கள். மெஹர்தாத்தின் மனைவியும் இரு சிறு குழந்தைகளூம் (ஒரு சிறுவன், ஒரு சிறுமி) நின்று கொண்டிருந்தனர். சிறுமிக்கு விவரம் தெரியாத வயது, அம்மாவுடன் ஒண்டிக் கொண்டு நின்று கொண்டிருந்தது. சிறுவன் கண்களில் கொஞ்சம் கண்ணீர். யாரோ அவனுக்கு கொஞ்சம் ஜூஸ் கொடுத்தார்கள். மெஹர்தாத்தின் மனைவி அழாமல் இறுக்கமாக நின்று கொண்டிருந்தார். ஒரு வயதான மாது அவரிடம் போய் 'அழு, அழுதால் உனக்கு நல்லது' என்று சொன்னார்.

அவர் திரும்பி, 'நான் நிரந்தரமாய் அழுது கொண்டே தானே இருந்திருக்கிறேன்' (I have been crying forever) என்றார்.

என்ன ஆறுதல் சொல்ல முடியும் அவருக்கு?

சண்டே போஸ்ட் - 9

இன்றைய வாஷிங்டன் போஸ்ட் நாளிதழிலிருந்து சில சுவாரசியமான கட்டுரைகள்:

(Slim pickings today, really)

1. அணுமின் நிலையங்கள்: ஒரு மனமாற்றம்: அணுமின்சார உற்பத்தி மிகுந்த சர்ச்சைகளுக்கு இடமளிக்கிற ஒரு விஷயம். ஒரு கணத்தில் பூமியை கார்பனிலிருந்து காப்பாற்றி அதன் உஷ்ணத்தைக் குறைத்து நம்மையெல்லாம் ரட்சிக்கும் நாயகனாகவும், மறு கணத்தில் கதிரியக்கத்தால் கான்சர் துவக்கமாய் பல தீவிர உடல் நலக் கோளாறுகளை உண்டாக்கி சதா பயத்தின் விளிம்பில் நம்மையெல்லாம் வாழவைக்கும் வில்லனாகவும் காட்சி அளிக்கும் அந்நியன் ஸ்டைல் இரட்டை வேட நுட்பம் இது.
   
   க்ரீன்பீஸ் (Greenpeace) இயக்கத்தை உருவாக்கிய பாட்ரிக் மூர் அணுமின் உற்பத்தியைத் தூற்றும் கூட்டத்திலிருந்து போற்றும் கூட்டத்திற்கு இடம் பெயர்ந்திருக்கிறார். இந்தக் கட்டுரையில், அணுமின் உற்பத்தி குறித்த பயங்கள் இன்றைய நிலையில் தேவையில்லாதவை என்று வாதிடுகிறார். இப்பிரச்னையில் நாம் ஒவ்வொருவரும் ஒரு நிலைப்பாடு எடுக்க வேண்டிய சூழ்நிலை வெகு தூரத்தில் இல்லை என்ற அளவில் அவசியம் படிக்க வேண்டிய கட்டுரை. கட்டுரையிலிருந்து:
   

   
   Nuclear plants are not safe. Although Three Mile Island was a success story, the accident at Chernobyl, 20 years ago this month, was not. But Chernobyl was an accident waiting to happen. This early model of Soviet reactor had no containment vessel, was an inherently bad design and its operators literally blew it up. The multi-agency U.N. Chernobyl Forum reported last year that 56 deaths could be directly attributed to the accident, most of those from radiation or burns suffered while fighting the fire. Tragic as those deaths were, they pale in comparison to the more than 5,000 coal-mining deaths that occur worldwide every year.
   

   
   ஒரு மாற்றுக் கருத்துக்கு (குறிப்பாக இந்தியச் சூழலில்), எஸ்.பி. உதயகுமார் எழுதிய அணுசக்தி அம்மா என்ற அறிவியற் புனைவு நாடகத்தையும் வாசிக்க வேண்டும்.
   
   
2. டிப்பு டிப்பு டிப்புக் குமரு!: சமீபத்தில் ஒரு நட்சத்திர ஓட்டலில் தங்கி வந்த எனக்கு இந்தக் கட்டுரை சுவாரசியமளித்தது. எங்கே, யாருக்கு, எந்த சூழலில் எவ்வளவு டிப்ஸ் (தமிழ்: உபரி? சேவைப்பணம்?) கொடுக்க வேண்டும் என்று விவரிக்கிறது. அமெரிக்கப் பயணங்களுக்கான ஒரு கையேடும் கூட இருக்கிறது. கட்டுரையிலிருந்து ஒரு புலம்பல்:
   

   
   "Tipping is a morally dubious practice to begin with: People should be paid for what they do and not have to rely on the kindness of strangers," said Arthur Dobrin, a professor of humanities and ethics at Hofstra University. "But leaving no tip is doubly immoral. Where else can you get away with that? If I don't like my doctor, I don't go back. You don't like the service, complain to management."
   

   
   
3. கவிஞரின் தேர்வு: போஸ்டில் வாரா வாரம் ஞாயிறு வரும் புத்தக மலரில் ஒரு பாதி பக்கம் 'கவிஞரின் தேர்வு' (Poet's choice) என்று ஒதுக்கப்பட்டிருக்கும். அந்த இடத்தில் அமெரிக்காவின் ஆஸ்தான கவிஞர் (American poet laureate, தற்போது ராபர்ட் பின்ஸ்கி) தனக்குப் பிடித்த காலத்துக்கேற்ற கவிதை ஒன்றை சிறு முன்னுரையுடன் வழங்குவார்.
   
   இன்றோடு இப்பக்கம் துவங்கப்பட்டு பத்து வருடங்கள் ஆகின்றன. அதைக் கௌரவிக்கும் வகையில் இன்று அப்பகுதியை இரண்டு பக்கங்களுக்கு நீட்டி இதுவரை பங்கு பெற்ற எல்லாக் கவிஞர்களையும் அழைத்திருக்கிறார்கள். ஒரு சிறு கவிதை:
   

   
   It is difficult
   to get the news from poems
   yet men die miserably every day
   for lack
   of what is found there --
   

   
   

தமிழ்ப்பதிவுகள்

லாஸ் வேகஸ்: பயணக் குறிப்புகள்

• லாஸ் வேகஸ் விமான நிலையத்தில் காரைப் பொறுக்கிக் கொண்டு வெளியே வந்தது சனி இரவு பதினொரு மணிக்கு. விமான நிலையத்திலிருந்து ஹோட்டல் வரை தூரம் ஒரு மைல். ஹோட்டல் சென்றடந்தபோது மணி - நள்ளிரவு தாண்டி பனிரெண்டரை. சாதாரண நகரங்களில் போக்குவரத்து நெரிசல் நேரம் வாரநாட்களில் காலையும் மாலையும். வேகஸில் நெரிசல் நேரம் சனிக்கிழமை நள்ளிரவு. Welcome to Las Vegas.
  
• தனது பகட்டான போலித்தனத்தை கொஞ்சமும் வெட்கமில்லாமல், ஆரவாரத்தோடு கொண்டாடும் நகரம் இது. போலி பாரிஸ், போலி வெனிஸ், போலி ரோம், போலி கைரோ என்று ஓவ்வொரு ஊரையும் சாராம்சப்படுத்தி சின்னக் குடுவையில் அடைத்து பத்தொன்பது ரூபாய் தொண்ணுற்றைந்து காசுகளுக்கு விற்கிறார்கள். This is an exact model of the Eiffel tower, this is an exact model of the square in Venice, this is an exact model of King Tut's chamber... etc. etc...
  
• {begin obligatory leftist interlude} Pedicab என்று ரிக் ஷா போல ஒன்று வைத்திருந்தார்கள். சவாரிக்கு நான்கு ரூபாய். ஒரு வயோதிக சைனீஸ் தம்பதியை வைத்து ஒரு வெள்ளைக்கார இளைஞர் அதை ஓட்டிச் சென்றதைப் பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. {end oli}
  
• லாஸ் வேகஸ் பயணக்கதைச் சுருக்கம் (1): காரில் ஏறு; வண்டியை ஓட்டு; பார்க்கிங் வேட்டையாடு; இறங்கு; நட; நட; நட; கசீனோவுக்குள் நுழை; நட; நட; நட; "வாவ்!"; நட; நட; நட; வெளியேறு; நட; நட; நட; Repeat.
  
• லாஸ் வேகஸ் பயணக்கதைச் சுருக்கம் (2): -$45.50 :-(
  
• ஹூவர் அணையிலிருந்து க்ராண்ட் கான்யன் போகும் வழியில் ஒன்றுமேயில்லை என்று யாராவது சொன்னால் நம்பாதீர்கள். மூன்று மரங்களும், சில பாறைகளும், நிறைய புழுதியும் இருந்ததை இரண்டு கண்களால் பார்த்தேன்.
  
• கிராண்ட் கான்யனுக்குக் காமிரா எடுத்துச் செல்வது வெட்டி வேலை: அந்த இடத்தின் ஆழத்தையும், பிரம்மாண்டத்தையும், சாயந்திர வெய்யில் அந்தச் செம்பாறைகள் மீது தீட்டும் வெளிச்ச ஓவியங்களையும் எந்த ஒரு புகைப்படத்திலும் சிறைபிடிக்க முடியாது.
  
• நாங்கள் பார்த்தவற்றுள்:
  
  நன்கு வடிவமைக்கப்பட்ட கசீனோக்கள்: பெல்லாஜியோ, லக்ஸார், வெனீஷியன்
  சொதப்பல் கசீனோக்கள்: ட்ரெஷர் ஐலண்ட், அல்லாதீன்
  ரசித்த இடங்கள்: பெல்லாஜியோ நீர்ச்சுனைகள், தோட்டம், வெனீஷியன் படகு சவாரி, மிராஜ் மிருகங்கள்
  வேகஸில் ஹைலைட்: பெல்லாஜியோ நீர்ச்சுனை மற்றும் தோட்டம்
  பயணத்தின் ஹைலைட்: கிராண்ட் கேன்யன்
  
• இன்று காலை முதுகில் முன்பு இருந்தறியாத இடங்களில் எல்லாம் வலியோடு கண் விழித்த போது பயணத்துக்கு முன்பு நண்பரோடு நடந்த உரையாடல் நினைவுக்கு வந்தது:
  
  "வேகஸ்-ல என்ன பண்ணப் போறீங்க?"
  
  "வெகேஷன் தானே, நல்லா ரிலாக்ஸ் பண்ணப் போறோம்..."
  
  (அர்த்தபுஷ்டியாய்ச் சிரித்துக் கொண்டு) "அப்டீன்னா பீச்சுக்குப் போங்க...வேகஸ்ல ரிலாக்ஸெல்லாம் பண்ண முடியாது..."
  
  உத்திரவாதமாய் சத்திய வார்த்தை.
  

தமிழ்ப்பதிவுகள்

ஒரு வாரம்...

நாளை கிளம்பி ஒரு வாரம் வெளியூர் - லாஸ் வேகஸ் - செல்கிறேன். சண்டே போஸ்டுக்கு இந்த வாரம் விடுமுறை.


வேகஸில் பல லட்சம் டாலர்கள் ஜெயித்து, பதிவுகள் எழுத ஒருவரையும், பின்னூட்டமிட ஒருவரையும் வேலைக்கு அமர்த்திக் கொள்ளலாம் என்று இருக்கிறேன். ஆகையால், இது நான் எழுதும் கடைசிப் பதிவாகவும் இருக்கலாம்.

என்னுடைய அதிர்ஷ்டத்தில்தான் உங்கள் அதிர்ஷ்டம் இருக்கிறது :-)

Good Night and, Good Luck

Good Night and, Good Luck
2005
இயக்கம்: ஜார்ஜ் க்லூனி

இரண்டாம் உலகப் போர் முடிந்த உடன், அமெரிக்காவிற்கும் சோவியத் யூனியனுக்கும் இடையே நீண்டதொரு சண்டையில்லாப் போர் (Cold war) துவங்கியது. ஆயிரத்துத் தொளாயிரத்து ஐம்பதுகளில் இப்போர் மிகவும் தீவிரமாக இருந்த சமயத்தில், கம்யூனிசம் அமெரிக்க நாட்டிற்குப் பெரியதொரு எதிரியாகக் கருதப்பட்டது. அமெரிக்காவில் கம்யூனிஸ்டுகளாகக் கருதப்பட்டவர்கள்/சந்தேகிக்கப்பட்டவர்கள் பல ஜனநாயகத்திற்கு விரோதமான முறைகளில் வேட்டையாடப்பட்டனர். ஒருவர் கம்யூனிஸ்ட் இல்லை என்பதை நிரூபிக்க வேண்டிய பொறுப்பு குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் மீதே சுமத்தப்பட்டது. வெளிப்படுத்தப்படாத ‘ஆதாரங்கள்', கேள்வி கேட்கப்படாத ‘சாட்சிகள்', பாதுகாக்கப்பட்ட ‘ரகசிய ஆவணங்கள்' - இவற்றின் பேரில் ஏராளமானோரது வாழ்க்கைகள் பாதிக்கப்பட்டன. இந்தப் படலத்தில் பலர் வேலையிழந்தனர், பலர் அவப்பெயர் பெற்றனர், சிலர் சிறையிடப்பட்டனர். உண்மையில் சோவியத்தின் கைக்கூலியாக இருந்தவர்களில் வெகு சிலர் பிடிபட்டனர்.

அந்த காலத்தையும், அதன் அநியாய முறைகளையும் இன்றளவும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துபவராகக் கருதப்படுபவர் அன்று அமெரிக்க செனட்டில் (மேல்சபை) அங்கம் வகித்த ஜோசஃப் மெக்கார்த்தி என்பவர். இவர் ‘அமெரிக்க விரோதச் செயல்களை' பற்றிய கமிஷன் ஒன்றின் தலைவராகச் செயல்பட்டக் குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்களை செனட்டிற்கு இழுத்து வந்து மிக மோசமான விசாரணை முறைகளுக்கு உட்படுத்தியவர். இப்பொழுதும், மெக்கார்த்தியிசம் என்றால், ஆதாரமில்லாமல் குற்றம் சாட்டுவது, தேசப்பற்றை ஆபத்தான முறைகளில் பயன்படுத்துவது, மக்களிடையே பீதி உண்டாக்குவது போன்ற செயல்களுக்கான ஒற்றை வார்த்தையாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

மக்களிடையே பயத்தை உண்டு பண்ணி, அதன் பயனாக விளையும் ஓட்டுக்களின் மூலம் தேர்தலில் வெற்றி பெறுவது என்பதும் ஜனநாயகத்தின் ஒரு அம்சமே என்பதால், ஒரு விதத்தில் மெக்கார்த்தியும் ஜனநாயகத்தின் விளைவுதான். ஆனால், ஜனநாயகம் உருவாக்கிய இந்த வில்லனுக்கு மாற்று மருந்தாக, ஜனநாயகத்தின் இன்னொரு கூறான பேச்சுச் சுதந்திரம் ஒரு ஹீரோவையும் உருவாக்கியது. அவரது பெயர் எட்வர்ட் மர்ரோ - சிபிஎஸ் தொலைக்காட்சியின் பிரதான செய்தியாளர். தனது செய்தி அறிக்கைகளை முடிக்கும் போது ஒவ்வொரு முறையும் அவர் சொல்லும் சொற்றொடர் - Good night and, Good luck.

இந்தச் சொற்றொடரைத் தலைப்பாகக் கொண்டு, அந்தக் காலத்தைப் பற்றியதாய் வெளிவந்திருக்கும் திரைப்படத்தை ஜார்ஜ் க்லூனி இயக்கி இருக்கிறார். இயக்கம் உட்பட பல ஆஸ்கர் விருதுகளுக்கான இறுதிப் பட்டியலில் இடம் பெற்ற இப்படம், மெக்கார்த்தியின் முறைகளை எதிர்த்து மர்ரோவும் அவரது செய்திக் குழுவும் நிகழ்த்திய போராட்டத்தை விவரிக்கிறது. ஒன்றரை மணிநேரமே நீளம் கொண்ட இப்படம், மெக்கார்த்தி, மர்ரோ, சிபிஎஸ் என்ற கட்டுக்கோப்பான வட்டத்துக்குள் சுழன்று செயல்படுகிறது.

படத்தின் துவக்கத்தில், அமெரிக்க விமானப்படை ஒரு வீரனை, அவனது தந்தை ஒரு காலத்தில் கம்யூனிஸ்ட் குழுக்களுக்கு ஆதரவாக இருந்ததாகக் கூறி (ஆதாரங்களைக் காட்டாமல்), படையிலிருந்து விலக்கி வைக்கிறது. சின்னஞ்சிறிய பெட்டிச் செய்தியாக மறைய இருந்த இந்த செய்கையின் அநியாயத்தை தொலைக்காட்சியில் வெளிக்கொண்டு வருவதன் வாயிலாக, மெக்கார்த்தியின் கடைக்கண் பார்வைக்கு மர்ரோவும் அவரது செய்திக் குழுவும் இலக்காகின்றனர். இந்நிலையில், நாடெங்கும் பரவி வரும் கம்யூனிச அச்ச அலை தொலைக்காட்சி நிறுவனத்திற்குள்ளும் நுழைகிறது. இரண்டாம் உலகப் போரின் மூலம் மிகவும் பிரபலமடைந்த மர்ரோவை நேரடியாக எதிர்க்கப் பலர் தயங்கினாலும், மெக்கார்த்தியை எதிர்ப்பதைக் குறைத்துக் கொள்ளுமாறு அவர் அறிவுறுத்தப்படுகிறார். அத்தகைய பேச்சுக்களை மர்ரோ உதாசீனம் செய்வதோடு மட்டும் நிற்காமல், ஒரு படி மேலே போய், தனது அணுகுமுறையை இன்னமும் கடுமைப்படுத்தி மெக்கார்த்தியை நேரடியாக எதிர்க்கிறார். மெக்கார்த்தியின் சொந்த வார்த்தைகளை மட்டுமே கொண்டு மெக்கார்த்தியின் அநீதியான முறைகளை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டும் செய்தி அறிக்கை ஒன்றைத் தயாரித்து வெளியிடுகிறார். சில நாட்களுக்குப் பின் தனது நிகழ்ச்சியிலேயே மெக்கார்த்திக்கும் பதில் உரை கொடுக்க அனுமதிக்கிறார். எதிர்பார்த்தது போலவே, மெக்கார்த்தி, ஆதாரமின்றி, மர்ரோவையும் கம்யூனிச ஆதரவாளர் என்று குற்றம் சாட்டுகிறார். மர்ரோ அக்குற்றச்சாட்டுகளை ஆதாரங்களோடு மறுக்கிறார். இவை நடந்த சில நாட்களில், மெக்கார்த்தியையே செனட் விசாரணைக்குள்ளாக்குகிறது, அவரது முறைகளுக்காகக் கண்டிக்கப்படுகிறார், அவரது ஆட்டம் அடங்குகிறது. மெக்கார்த்தியின் முடிவு, மர்ரோவினால் மட்டுமல்ல என்றாலும், அரசியல் ரீதியாக மெக்கார்த்திக்கு எதிராகச் செயல்பட செனட் உறுப்பினர்களுக்கு தைரியம் வழங்கியதில் மர்ரோவின் செய்தி அறிக்கைகளின் பங்கு கணிசமானது என்ற அளவில் படம் முடிகிறது.

படத்தில் அருமையான விஷயங்கள் மூன்று:

1. வசனம்: அற்புதமான ஆங்கிலத்தில் மிகத்தெளிவாக பேசப்படும் வசனங்கள். கருத்துக்களை சுருக்கமாகவும், குழப்பத்திற்கு இடமளிக்காமலும், மிகச்சரியான வார்த்தைகளில் முன்வைக்கும் இவ்வசனங்களுக்காக மட்டுமே இப்படத்தைப் பார்க்கலாம். உதாரணம்:

Murrow: We must not confuse dissent from disloyalty. We must remember always, that accusation is not proof, and that conviction depends upon evidence and due process of law. We will not walk in fear, one of another, we will not be driven by fear into an age of unreason. If we dig deep into our history and our doctrine, we will remember we are not descendant from fearful men. Not from men who dared to write, to speak, to associate, and to defend causes that were for the moment unpopular. This is no time for men who oppose Sen. McCarthy's methods to keep silent or for those who approve.

2. டேவிட் ஸ்ட்ரேதர்ன் நடிப்பு: மர்ரோவாக நடித்த இவரது முகபாவங்களும் உடல் மொழியும் படத்தை நிறுத்துகின்றன. ஜார்ஜ் க்லூனி தயாரித்து இயக்கிய இப்படத்தில் சுலபமாக அவரே மர்ரோவாக நடித்திருக்கலாம். ஆனால், ஒரு இரண்டாம் ஹீரோ ரோலை ஏற்றுக் கொண்டு டேவிட்டை மர்ரோவாக்கியது புத்திசாலித்தனமான முடிவு. க்லூனி இவ்வளவு சீரியஸான ரோலை செய்திருக்க முடியும் என்று தோன்றவில்லை.

3. ஒளிப்பதிவு: கறுப்பு-வெள்ளையில் உருவாக்கப்பட்ட இப்படம், பெரும்பாலும் மிக நெருங்கிய கோணங்களில் ஒளிப்பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கிறது. இதனால் வேறு எங்கும் கவனம் சிதறாமல் பேசுபவர்களின் வார்த்தைகளை உள்வாங்க முடிகிறது. அடிப்படையில் படம் பேசுபவர்களையும் அவர்களது நம்பகத்தன்மையைப் பற்றியதும் என்பதால், இந்த அணுகுமுறை மிகவும் சிறப்பாக செயல்படுகிறது.

படத்தில் குறை என்று சொல்ல வேண்டுமென்றால், ஒன்று மட்டும் சொல்லலாம். மெக்கார்த்தி இவ்வாறு இயங்கிய காலகட்டத்தில் அமெரிக்கப் பொதுமக்கள் மற்றும் சமுதாயம் எப்படி எதிர்வினையாற்றியது என்பது பற்றி படம் மிக மேலோட்டமாகவே சொல்கிறது. மெக்கார்த்தி - மர்ரோ போராட்டத்திற்கு வெளியானவை அவை என்று விட்டிருக்கலாம் என்றாலும் படத்திற்கு அவை ஒரு முழுமையைக் கொடுத்திருக்குமோ என்று தோன்றுகிறது.

உபரியாக சில அவதானங்கள்:

1. படத்தில் எல்லாரும் சதா சர்வ காலம் புகைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் - நிஜமாகவே அந்தக் காலத்தில் அலுவலகங்களுக்கு உள்ளே அவ்வளவு புகைத்தார்களா, இல்லை கறுப்பு-வெள்ளைப் படத்தில் அழகாக வரும் என்று இவ்வாறு செய்தார்களா என்று தெரியவில்லை. Fog of war போல, படம் முழுக்க ஒரு Fog of truth என்பதற்காகவும் பயன்பட்டிருக்கலாம்.

2. அலுவலகங்களில் பெண்கள் எப்படிப் பயன்படுத்தப்பட்டார்கள் என்பதும் தெரிகிறது. ‘ஷர்லி, காப்பி கொண்டு வா', ‘மில்லி, பேப்பர் வாங்கி வா' - இவ்வளவுதான்.

படம் முழுவதும் பேசப்படாத பொருள் ஒன்றுதான் இப்படத்தை சுவையான படம் என்பதிலிருந்து, முக்கியமான படம் என்பதாக உயர்த்துகிறது. அது என்னவென்றால், இப்படத்தில் சொல்லப்பட்டிருப்பவை இந்தக் காலத்திற்கு எத்தனை கச்சிதமாகப் பொருந்துகிறது என்பது. உண்மையில் படத்தில் வரும் சில வசனங்களை மிகச் சரியாக இன்றைய நாளில் நடப்பவைகளுக்குப் பயன்படுத்தலாம்.

அவ்வளவு ஏன், இந்த விமரிசனத்தின் முதல் சில வாக்கியங்களை இப்படியும் மாற்றி எழுதலாம்:

9/11 நிகழ்ந்த உடன், அமெரிக்காவிற்கும் இஸ்லாமிய நாடுகளுக்கும் இடையே நீண்டதொரு போர் (War against terror) துவங்கியது. இருபத்தியோராம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் இப்போர் மிகவும் தீவிரமாக இருந்த சமயத்தில், தீவிரவாதம் அமெரிக்க நாட்டிற்குப் பெரியதொரு எதிரியாகக் கருதப்பட்டது. அமெரிக்காவில் தீவிரவாதிகளாகக் கருதப்பட்டவர்கள்/சந்தேகிக்கப்பட்டவர்கள் பல ஜனநாயகத்திற்கு விரோதமான முறைகளில் வேட்டையாடப்பட்டனர். ஒருவர் தீவிரவாதி இல்லை என்பதை நிரூபிக்க வேண்டிய பொறுப்பு குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் மீதே சுமத்தப்பட்டது. வெளிப்படுத்தப்படாத ‘ஆதாரங்கள்', கேள்வி கேட்கப்படாத ‘சாட்சிகள்', பாதுகாக்கப்பட்ட ‘ரகசிய ஆவணங்கள்' - இவற்றின் பேரில் ஏராளமானோரது வாழ்க்கைகள் பாதிக்கப்பட்டன. பலர் கைது செய்யப்பட்டனர், பலர் சிறையிடப்பட்டனர், சிலர் உயிரிழந்தனர். உண்மையில் அமெரிக்காவிற்கு எதிராகச் செயல்பட முனைந்தவர்களில் வெகு சிலர் பிடிபட்டனர்.

More things change, more they remain the same.

ஜோசஃப் மெக்கார்த்தி பற்றி மேலதிகத் தகவல்களுக்கு.

தமிழ்ப்பதிவுகள்

சண்டே போஸ்ட் - 8

இன்றைய வாஷிங்டன் போஸ்ட் நாளிதழிலிருந்து சில சுவாரசியமான கட்டுரைகள்:

1. ஒரு பத்திரிக்கை, பல ஊடகங்கள்: முந்தாநேற்று (வெள்ளிக்கிழமை), வாஷிங்டன் போஸ்ட் ஒரு வானொலி நிலையச் சேவையைத் துவங்கியது (வாஷிங்டன் போஸ்ட் ரேடியோ). இது ஒரு பிராந்திய சேவை மட்டுமே என்றாலும், ஒரு தனிப்பத்திரிக்கை தனது ஊடகசக்தியை இப்படிப் பெருக்கிக் கொள்வது பற்றி சில கேள்விகள் எழுந்திருக்கின்றன. வாஷிங்டன் மற்றும் வாஷிங்டன் சார்ந்த பகுதிகளில், போஸ்ட் பத்திரிக்கை, சென்னையில் ஹிந்துவைப் போல - பேப்பர் படித்தாயா என்றால் போஸ்ட் படித்தாயா என்று அர்த்தம். இத்தகைய சக்தி மிகுந்த ஒரு நிறுவனம் வானொலி அலைகளையும் ஆக்கிரமித்து விடுமோ என்று சிலர் கவலைப்படுகிறார்கள். இக்கவலைகளைப் பற்றி போஸ்டின் வாசக ஆசிரியர் (Ombudsman) இப்பத்தியில் கருத்துக் கூறியிருக்கிறார். முக்கியமாக, செய்தித்தாள், வலைத்தளம், வானொலி நிலையம் ஆகியவை வெவ்வேறு நிர்வாகிகளால் நடத்தப்பட்டாலும், எல்லாவற்றிற்கும் ஆணிவேர் போஸ்ட் பத்திரிக்கை தான், ஆதலால் இம்மூன்றையும் மக்கள் தனித்தனியாகப் பிரித்துப் பார்க்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்க முடியாது என்று போஸ்ட்டுக்கு அறிவுறுத்துகிறார். மேலும்:
   

   
   Post reporters, especially, find themselves in great demand -- writing quickly for the Web site on a breaking story, writing for the next day's paper and now talking on WTWP. It requires a flexibility and dexterity that even the quickest of us will have to get used to. So journalists need to remember that they represent Post standards whether they're online or on the air. Only a few journalists in online chats have crossed the line -- into obscenity and political rants that Post journalists shouldn't engage in -- since I've been here.
   
   Here is commonsensical advice for reporters who go on television or radio or do live chats.
   
   · Don't say anything live you would not write in the paper. Don't speculate without a sound basis in fact.
   · Don't try to be ironic or sarcastic; it's always misinterpreted. Humor only works if it's light and at no one's expense but your own.
   · A relaxed manner is good for chats, but watch you don't come off as unprofessional.
   · You're a reporter for a top-notch outfit. Act like it.
   

   
   
2. உஷ்ணமாகும் பூமி? ஹம்பக்!: பூமியின் வெப்பம் அதீதமாய் அதிகரித்து வருகிறது என்பதற்கும், அதற்கு மனிதர்களின் செயல்களே பொறுப்பு என்பதற்கும் இருக்கும் ஏராளமான ஆதாரங்களைப் புறந்தள்ளி விட்டு, இதெல்லாம் ஒன்றும் புதிதல்ல என்று வலது சாரி சிந்தனையாளர் ஜார்ஜ் வில் வாதிடுகிறார். "எது நடந்ததோ, அது நன்றாகவே நடந்தது. எது நடக்கிறதோ, அது நன்றாகவே நடக்கிறது." என்று கீதாசார ஸ்டைலில் பேசுகிறார்.
   
   இது போலப் பேசுபவர்கள் பலர் இருந்தாலும், அவர்களில் முக்கால்வாசிப் பேருக்கு ஒரு உள் லாப நோக்கு இருக்கும். வலது சாரி அறிவு ஜீவியாகக் கருதப்படும் ஜார்ஜ் வில்லுக்கு அப்படி எதுவும் கிடையாது என்று நம்புகிறேன். மேலும், இக்கட்டுரை பெரும்பான்மைக் கருத்துக்களுக்கு எதிரானவைகளுக்கு ஒரு நல்ல உதாரணம் என்பதால் இதை சுட்டிக்காட்ட முற்படுகிறேன். கட்டுரையிலிருந்து:
   

   
   While worrying about Montana's receding glaciers, Schweitzer, who is 50, should also worry about the fact that when he was 20 he was told to be worried, very worried, about global cooling....Newsweek agreed ("The Cooling World," April 28, 1975) that meteorologists "are almost unanimous" that catastrophic famines might result from the global cooling that the New York Times (Sept. 14, 1975) said "may mark the return to another ice age." The Times (May 21, 1975) also said "a major cooling of the climate is widely considered inevitable" now that it is "well established" that the Northern Hemisphere's climate "has been getting cooler since about 1950." In fact, the Earth is always experiencing either warming or cooling.
   

   
   
3. இஸ்ரேலின் புதிய தலைவர்: புதிய பாலஸ்தீனியத் தலைவர் அரியணை ஏறிய சில வாரங்களுக்குள் இஸ்ரேலிலும் புதிய தலைவர் தேர்தெடுக்கப்பட்டிருக்கிறார். மேற்குக்கரையிலிருந்து "பெரும்பாலான" குடியேற்றப்பகுதிகளைக் காலி செய்யப் போவதாகச் சொல்லியிருக்கிறார். அவரது அரசியல் வளர்ச்சியைப் பற்றியது இக்கட்டுரை.
   

   
   Settlements and occupation have not yielded peace with the Palestinians, and bilateral negotiations are remote now that Hamas--a movement sworn to Israel's destruction--is in power. Instead, Olmert campaigned on the promise of a new centrism, stressing the need to leave most of the West Bank and even parts of Jerusalem if there is no negotiating option that could yield final borders. He faces enormous challenges...
   

   
   
4. பொருளாதார முன்னேற்றமும் சமத்துவமும்: அமெரிக்காவில் "Rising Tide lifts all boats" என்று ஒரு சொலவடை உண்டு. ஒரு கடலின் மட்டம் உயரும் போது, எல்லா படகுகளும் உயர்கின்றன என்று சொல்லும் இதன் பொருள் ஒரு நாட்டின் பொதுவான பொருளாதார முன்னேற்றம் அதன் எல்லா மக்களையும் ஒரே அளவில் சென்றடையும் என்பது. இக்கோட்பாடு, நம் நாட்டின் Trickle down கோட்பாட்டின் பெரியப்பா. இக்கோட்பாட்டின் நடைமுறை செயல்பாட்டை ஆராயும் விதமாக, சில வாரங்களுக்கு முன் போஸ்டின் ஆசிரியக்குழு ஒரு தொடர் கட்டுரையை எழுதத் துவங்கியது. இத்தொடர் முக்கியமாக, பொருளாதார வளர்ச்சி சமுதாயத்தின் எல்லா தரப்பு மக்களையும் சென்றடையாததன் காரணங்களை ஆராய்கிறது.
   
   இன்று கட்டுரையின் மூன்றாவது பகுதி வெளியாகியிருக்கிறது. இப்பகுதியில் பொருளாதார வளர்ச்சி தேவையா என்ற ஆதாரக் கேள்வியை ஆராய்ந்து, சில புருவத்தை உயர்த்தும் வாதங்களை முன்வைக்கிறது:
   

   
   ...Americans get richer relative to their past, forward momentum makes them optimistic and tolerant: They expect life to get better, so they act more generously toward racial minorities, immigrants and the poor.
   ...
   The other argument for growth is a particularly American one: To exercise global leadership, the United States needs financial clout. In a narrowly economic sense, it's great if foreigners catch up to U.S. living standards; this means richer markets for American products, so everybody gains. But in a political sense, a loss of economic preeminence would be crippling -- both for American statecraft and for the enlightened causes that it defends.
   

   
   நெனப்புத் தான்...
   
   கட்டுரைத்தொடரின் முதல் பகுதி, இரண்டாம் பகுதி.
   
5. அமர்த்யா சென்னின் புத்தகம்: மதிப்புரை: எனது முந்தைய பதிவில் குறிப்பிடப்பட்ட அமர்த்யா சென்னின் புதிய புத்தகத்தைப் பற்றிய இம்மதிப்பீடு, சென்னின் ஆதாரக் கோட்பாடுகளைக் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது. வரலாற்றிலிருந்து வசதியானவற்றை மட்டும் தேர்ந்தெடுத்துச் சுட்டிக் காட்டுவதாகக் குற்றம் சாட்டுகிறது. மதிப்பீட்டிலிருந்து:
   

   
   It is the unease of Islam, of course, and the violence of some of its radical adherents that have given the question of identity its contemporary global relevance. On that issue Huntington was at his most prophetic, writing of Islam's "bloody borders" and of the "youth bulge" in Muslim societies that had unhinged and radicalized the Muslim world. He did so in the early 1990s, and then history -- 9/11 and all that followed -- provided his thesis with cruel compliance.
   
   Sen, however, wishes to rescue Islam from this "confinement."
   

   
   

தமிழ்ப்பதிவுகள்