மெல்லத் திறக்குமா கதவு?

கடந்த சில நாட்களில் வாஷிங்டனில், அமெரிக்கா ஈராக்கிலிருந்து வெளியேறுவதற்கு முகூர்த்த நாள் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இதற்கு பிள்ளையார் சுழி போட்டவர் மர்த்தா என்ற எதிர்கட்சி காங்கிரஸ் உறுப்பினர். பல வருடங்கள் அமெரிக்கப் படைகளில் பணியாற்றி, வியட்நாம் போர்க்களம் கண்டவர்; இப்பொழுது வயதானவர் என்றாலும் போர் என்று வந்தால், ஏன், எதற்கு, எங்கே போன்ற அநாவசியக் கேள்விகளெல்லாம் கேட்காமல் சங்கு ஊதி, முரசு கொட்டுபவர். இந்த ஊர் பெரிய பழுவேட்டரையர்.

ஈராக் போருக்கு தீவிர, தொடர்ந்த ஆதரவளித்த சில எதிர்கட்சி உறுப்பினர்களில் ஒருவர்.


இவர் சென்ற வெள்ளியன்று திடுதிப்பென்று அமெரிக்கா உடனடியாக ஈராக்கிலிருந்து வெளியேற வேண்டும் என்று பேசியிருக்கிறார். ஈராக்கில் அமெரிக்க இருப்பு எந்த ஒரு பயனையும் தராது, வெறுமனே தீவிரவாதிகளுக்குத் தீனி போட மட்டுமே பயன்படுகிறது என்றிருக்கிறார். அமெரிக்கா வெளியேறினால் ஈராக் என்ன கதியாகும் என்பது பற்றி மட்டும் மூச்.

எதிர்பார்த்தது போலவே, இதைச் சிலர் ஆதரித்திருக்கிறார்கள். மிகப் பலர் (ஹில்லரி உட்பட) எதிர்த்திருக்கிறார்கள். வாய் மெல்லுவதற்கு கொஞ்ச நாட்களுக்கு இது பயன்படும்.

என்னைக் கேட்டால், அமெரிக்கா இப்பொழுது வெளியேறக் கூடாது. ஈராக் படைகளும் சட்ட ஒழுங்கு அமைப்புகளும் ஓரளவேனும் சுதாரித்துக் கொண்ட பிறகே வெளியேற வேண்டும்.

அமெரிக்கா ஈராக் மீது பொய்யான காரணங்களுக்காகப் படையெடுத்து வென்றது என்பது தெளிவு. அந்த சமயம் அவர்களுக்குத் தேவைப்பட்டது ஓங்கி அடிக்க ஒரு நாடு - சதாம் மாட்டினான், போட்டுத் தாக்கினார்கள். ஆனால் அப்படிச் செய்ய பேரழிவு ஆயுதங்கள், அல்கைதா தொடர்பு என்றெல்லாம் பூச்சாண்டி காட்டினார்கள். அரபு ஜனநாயகம், அமைதிப் பூங்கா என்றெல்லாம் ஆசை காட்டினார்கள். இப்பொழுது அவர்கள் கொடுத்த வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றாமல் ஓடுவது என்பது பொய்க் காரணங்களுக்காகப் போர்த் தொடுத்ததை விட அநியாயமாக இருக்கும். சென்ற வருடத் தேர்தலில் கெர்ரி வென்றிருந்தால் அமெரிக்க அரசாங்கத்தின் உறுதி எத்தகையதாக இருந்திருக்கும் என்பது ஐயப்பாட்டிற்குரியது. தனது கடமைகளிலிருந்து அமெரிக்கா தப்பித்துக் கொள்ள ஒரு வழி ஏற்படுத்தியிருக்கும். அந்த ஒரு காரணத்திற்காக மட்டும் நான் புஷ் வென்றதை வரவேற்றேன்.

இப்பொழுது அமெரிக்கா உடனடியாக வெளியேறினால், ஈராக் இரண்டு அல்லது மூன்று துண்டுகளாகும், வேறொரு சர்வாதிகாரி வரக்கூடும். இதெல்லாம் நடந்து விடுமே என்பது பற்றி கூடக் கவலையில்லை. ஆனால், இப்படி நடந்து முடிவதற்குள், நாடு ரணகளமாகும். சாதாரண மக்கள் மிகவும் துயருறுவர். ஆங்கிலேயர் வெளியேறிய பின், நாடு இரண்டான போது இந்தியா பட்ட வேதனை அறிவோம். ஈராக் உள்நாட்டுக் கலவரங்கள் அவற்றை ஒன்றுமில்லாமல் செய்து விடலாம்.

அமெரிக்கப் படைகள் தொடர்ந்து ஈராக்கில் இருந்தால், இவையெல்லாம் தவிர்க்கப்படுமா என்ற கேள்விக்கு உத்தரவாதமான பதிலில்லை. இருப்பினும், அவர்கள் வெளியேறினால் என்ன கொடுமைகள் நடக்கும் என்பது உத்தரவாதமாகத் தெரிவதால், வேறு வழியில்லை. ஆங்கிலத்தில் 'attrition warfare' என்று சொல்வார்கள். போரில் இருபக்கங்களும் இழப்புகளைச் சந்தித்து வந்தாலும், எந்தப் பக்கம் பொறுமையாகவும் விடாப்பிடியாகவும் உள்ளதோ, எந்தப் பக்கத்தில் படை பலம் அதிகம் உள்ளதோ அந்தப் பக்கம் இறுதியில் வெல்லும் என்பதைக் குறிக்கும் கோட்பாடு. ஈராக்கியர் அல்லாத தீவிரவாதிகளுக்கும் அமெரிக்கப் படைகளுக்கும் இடையே நடக்கும் போர் இத்தகையதாக உள்ளது. அமெரிக்கப் படைகள் விடாப்பிடியாக நின்றால் கடைசியில் ஜெயிக்கும். அதுதான் ஈராக்கிற்கு நல்லது.