ஃப்ரென்சுத்தனத்திற்கு எதிரான ஃப்ரென்சுப் புரட்சி?

ஃப்ரான்ஸில் நிகழ்ந்து வரும் கலவரங்கள் துவங்கிய போது, 'இவங்களுக்கு வேறு வேலை இல்லை' என்று நினைத்துக் கொண்டேன் - I mean, really, பொருளாதாரப் பிரச்னைகள், வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் போன்ற வழமையான காரணங்களுக்கான போராட்டம் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

ஆனால், கலவரங்கள் தீவிரமடைந்து பாரீஸைத் தொடத்துவங்கியிருக்கும் இவ்வேளையில், இதற்கு அடிப்படைக் காரணங்கள் வேறு என்று செய்திகள் சொல்கின்றன.

வாஷிங்டன் போஸ்ட்:

"While many French leaders depict the rioters as simple criminals, political and social analysts and many French citizens see the fires that are burning across the country as reflecting a growing identity crisis in a nation where social policies have not kept up with rapidly changing profiles in religion, race and ethnicity."

நியூ யார்க் டைம்ஸ்:

"The government has been embarrassed by its inability to quell the disturbances, which have called into question its unique integration model"

ஆக, பிரச்னைகளின் மூலக் காரணம், அந்நாட்டில் வந்து குடியேறிய பல இனக்குழுக்களுக்கும் (குறிப்பாக ஐரோப்பா அல்லாத அரபு/ஆப்பிரிக்க மக்கள்), ப்ரென்சு/ஐரோப்பிய மக்களுக்கும் இடையில் புகைந்து கொண்டிருந்த பகைமை. இதற்கு நெய்யூற்றிப் பற்ற வைத்தது ப்ரான்ஸின் உள்துறை அமைச்சர் நிக்கலஸ் சர்கோஸி. இவர் (அடுத்த ஜனாதிபதித் தேர்தலில் ஒரு கண்ணோடு) சமீபத்தில், விஜயகாந்த் போல 'மன்னிப்புங்கற வார்த்தையே எனக்குப் பிடிக்காது' என்று ஒரு zero tolerance விதிமுறையைக் கொண்டு வந்திருக்கிறார். இந்த போலீஸ்கார 'வேட்டையாடு விளையாடு' திட்டத்தில் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டது ஏழை அரபு/ஆப்பிரிக்க மக்கள் வாழும் பகுதிகள். அங்கே தொடங்கியது இந்தப் போராட்டங்கள்.

வளர்ந்த நாடுகள் பலவற்றிலும் குடியேற்றம் உள்நாட்டுச் சமுதாயத்தில் உண்டாக்கும் தாக்கங்களைச் சமாளிப்பது எப்படி என்பது தீவிரமாக விவாதிக்கப்பட்டு வரும் விஷயம். ஐரோப்பிய நாடுகள் இவ்விஷயத்தில் மூன்று அணுகுமுறைகளைக் கடைபிடிப்பதாக டைம்ஸ் கட்டுரை சொல்கிறது:

1. ஜெர்மனியின் முறை: குடியேறிகள் தற்காலிகமாகவே அனுமதிக்கப்படுகிறார்கள். தற்காலிக விசா முடிந்ததும் வீடு திரும்பும் மக்களாகவே பாவிக்கப்படுகின்றனர். நிரந்தரக் குடிமக்களாவதற்கும் சமஉரிமை பெறுவதற்கும் ரொம்பப் போராட வேண்டும்.

2. ப்ரான்ஸின் முறை: குடியேறிகள் வரலாம், பெறலாம், தரலாம்; ஆனால் வீட்டு வாசலில் செருப்பை விட்டு வருவது போல், நாட்டு வாசலில் சொந்தக் கலாசாரத்தை விட்டு விட வேண்டும். ஒரு மையமான ஃப்ரென்சுத்தனத்தை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். பொதுவில் மதச்சின்னங்களுக்குத் தடை என்பதில் துவங்கி எந்த ஒரு தனித்தன்மையையும் மறைக்கும் அணுகுமுறை. கோவில் கட்டுவது, சங்கம் ஆரம்பிப்பதெல்லாம் பிரம்ம பிரயத்தினம்.

3. இங்கிலாந்தின் முறை: கிட்டத்தட்ட அமெரிக்க முறை. வாருங்கள், முடிந்த வரை எங்கள் நாட்டு முறைகளைப் பின்பற்றுங்கள், மற்றபடி எப்படி வேண்டுமானாலும் இருங்கள். கொஞ்ச நாள் கழித்து குடிமக்களாகலாம், உங்களுக்குப் பிடித்தால்.

இம்மூன்றில் தெளிவாக அபத்தமாக இருப்பது ப்ரென்சு முறை தான் என்பதால், இப்படிக் கலவரங்கள் நடப்பதில் ஆச்சரியமில்லை.