அமெரிக்க சைவம் = அ.சைவம்

அமெரிக்காவில் சைவமாக இருப்பது என்பது சுலபமில்லை; ரொம்பவும் சிக்கனான விஷயம். எந்த உணவிலும் எதுவும் இருக்கலாம்; நாம் தான் நண்டு பார்த்து சாப்பிட வேண்டும்.

நான் வந்த புதிதில் எனது வீட்டிற்கும் கல்லூரிக்கும் நடு மத்தியில் ஒரு டாகோ பெல் இருந்தது. சப்பாத்தி நடுவில் சப்ஜி வைத்து சுருட்டிக் கொடுத்தது போல் இருக்கிறதென்று போகையில் ஒன்று வருகையில் ஒன்று என விளாசிக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு நாள், அந்த சப்ஜி சரக்கையெல்லாம் தாளித்து எடுப்பது லார்டு என்ற மிருகக்கொழுப்பில் என்று சில நண்பர்கள் உளவறிந்து கண்டு பிடித்தனர். கெட்டது குடி. டாகோ பெல் போனால் எல்லாருக்கும் வாயுப் பிரச்னை மட்டும் தான் வரும், எனக்கு வால்யூ பிரச்னையும் வந்து விட்டது. அன்றிலிருந்து இன்று வரை இந்த விஷயத்தில் போராட்டம் தான்.

(சில வருடங்களுக்கு முன்பு டாகோபெல் திருந்தி விட்டார்கள் என்று கேள்விப்பட்டேன், யார் கண்டது?).

பொதுவாக அமெரிக்கர்களுக்கு எது சைவம், எது அசைவம் என்பதில் ஒரு மிகக் கடுமையான குழப்பம் இருக்கிறது. பேப்பரில் அட்வர்டைஸ்மண்ட் கொடுக்காத குறையாக நானும் எவ்வளவோ அமெரிக்கர்களிடம் எத்தனையோ விதங்களில் சொல்லிப் பார்த்து விட்டேன், இன்னமும் இவர்களுக்கு விளங்க மாட்டேன் என்கிறது.

அவர்கள்: இது மாமிசம் இல்லை, மீன் தான்...

நான்: (மனதுக்குள், "தத்தி, தத்தி!") மீனும் அசைவம் தானே...

அவர்கள்: சரி, உன்னைப் பொறுத்த வரையில் எது சைவம், எது அசைவம்...

இந்தக் கேள்விக்கு நான் பதில் சொன்ன ஒவ்வொரு முறைக்கும் யாராவது எனக்கு ஐந்து பைசா கொடுத்திருந்தால், சொத்து சேர்ந்து நான் இந்நேரம் இந்தியா திரும்பி இருப்பேன். கண்கள் இருப்பதெல்லாம் அசைவம், நரம்பு மண்டலம் இருந்தால் அசைவம், அம்மா-அப்பா இருந்தால் அசைவம், அசையும் உயிரெல்லாம் அசைவம் என்று பலவாறாக சொல்லிப் பார்த்தாலும் கடைசியில், "அப்போ பெப்பரோனி?" என்று கேட்பார்கள்.

(இதற்கு அடுத்தபடியாக வரும் "ஏன்" கேள்வியை கையாளுவது எளிது. கொஞ்சம் சீரியஸாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு, "மத ரீதியான காரணங்களுக்காக" என்று சொன்னால் கப்சிப் என்று இருந்து விடுவார்கள்)

இந்தக் குழப்பம் காரணமாக, விவஸ்தையே இல்லாமல் கண்டா கண்டதையும் அசைவப்பண்டம் ஆக்கி விடுகிறார்கள். உருளைக்கிழங்கை நறுக்கி எண்ணையில் வறுக்க எதற்கு மாட்டுக் கொழுப்பு? கேவலம் பெப்பர்மிண்டுக்குள் கூட ஜெலாடின் என்று ஒரு குண்டு வைத்து விடுவார்கள். சைனீஸ் உணவகம் போய் டோஃபுவையும் மாமிசத்தையும் பார்த்தால் ஆறு வித்தியாசங்கள் இல்லை, அரை வித்தியாசம் கூடக் கண்டுபிடிக்க முடியாது.

நான் படும் பாட்டைப் பார்த்து ஒரு சமயத்தில் அலுவலக நண்பரொருவர் என்னை ஒரு சுத்த சைவ உணவகத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார். அது ஒரு வினோதமான அனுபவம் - அந்த உணவகத்தில் எல்லாமே டோஃபு தான். ஆனால் அதை எல்லாவிதமான மாமிச உணவுகள் போலவும் தயாரித்திருப்பார்கள் - குணம், மணம் மட்டுமல்ல, பார்ப்பதற்கும் பிராணி போல் இருக்கும் உணவுகள். எதையாவது கொல்லாவிட்டாலும் பரவாயில்லை, கொன்றது போல் கற்பனையாவது செய்து கொள்ளாவிட்டால், தொண்டைக்குள் இறங்காது போலிருக்கிறது. வரும் வழியில், இதற்கு பதில் வக்கணையாக ஒரு நிஜ வாத்து ரோஸ்ட் சாப்பிட்டிருக்கலாம் என்று தோன்றியது.

இங்கிருக்கும் ஒரு நல்ல பழக்கம் - பலசரக்குக் கடைகளில் கிடைக்கும் பொருட்கள் ஒவ்வொன்றிலும் உள்ளிருக்கும் விஷயங்கள் (ingredients) என்ன என்ன என்பதை வெளியே எழுதி விட வேண்டும். அதை விழுந்து விழுந்து படிக்கும் ஒரே ஜென்மங்கள் என் போன்ற இந்தியர்கள் தான் என்று நினைக்கிறேன். பரவாயில்லை. இல்லாவிட்டால், வாங்குவது உசத்தியான பொருள் என்று நான் நினைத்துக் கொண்டிருக்க, அது மட்டனான பொருளாயிருந்து தொலைக்கும்.