ழானின் படுகொலை: இரு வேறு எதிர்வினைகள்

சென்ற வாரம் லண்டனில் ழான் சார்ல்ஸ் டெ மெனெண்டஸ் என்ற அப்பாவி இளைஞர், காவல்துறையினரால் தீவிரவாதி என்று சந்தேகிக்கப் பட்டு படுகொலை செய்யப்பட்டார். ஓரிரு தினங்கள் எரிச்சலூட்டும் வகையில் மௌனமாக இருந்து விட்டு, பின்னர் லண்டன் காவல்துறைத் தலைவர், மற்றும் பிரதமர் டோனி பிளேர் இருவரும் மன்னிப்புக் கோரி இருக்கிறார்கள்.

சிக்கலான் கேள்விகளை எழுப்பும் முக்கியமான நிகழ்வு இது. இதைப் பற்றி இரண்டு கருத்துக்கள்:

ஹிந்து தலையங்கம்

இன்றைய நியூ யார்க் டைம்ஸில் கருத்துக் கட்டுரை (படிப்பதற்கு பதிவு (இலவசம்) தேவை).

ழானின் படுகொலையைச் செய்த காவல் (அதிகாரி அல்லது வீரர்) செய்தது சரியா என்ற குறுகிய கேள்விக்கு இருவகையிலும் நேர்மையாக பதில் சொல்ல முடியும். மேற்சுட்டிய கட்டுரைகளில் என்னைக் கடுப்படித்த விஷயம் ஒன்று. ஒரு சிறு விரலசைவில் தன்னை வெடிக்கச் செய்யும் வல்லமை பெற்றவர்களை காவல்துறையினர் எதிர்கொள்வதில் இருக்கும் சவால்கள் எத்தனை கடினமானவை என்பதைப் பற்றி ஹிந்து தலையங்கம் ஒரு வார்த்தை கூடச் சொல்லவில்லை.

'A Few Good Men' ஒரு புகழ் பெற்ற படம் - டாம் க்ரூஸ், ஜாக் நிகல்ஸன் நடித்தது. ஜாக் ஒரு அதிகார துஷ்பிரயோகம் செய்த ராணுவ அதிகாரியாக வருவார். அவரது வண்டவாளம் தண்டவாளம் ஏறும் கடைசி காட்சியில் அவர் சொல்வதாக வரும் ஒரு வசனம் நினைவுக்கு வருகிறது:

"You weep for Santiago and you curse the marines. You have that luxury. You have the luxury of not knowing what I know: That Santiago's death, while tragic, probably saved lives. And my existence, while grotesque and incomprehensible to you, saves lives."