நியூயார்க் டைம்ஸ் - கட்டணப் படிப்பிடம்?

நியூயார்க் டைம்ஸின் வலைத்தளத்தில் இன்று ஒரு ஏமாற்றமளிக்கும் அறிவிப்பு வெளியாகியிருக்கிறது. அதன்படி, தலையங்கமில்லாத கருத்துப் பத்திகள் (Op-ed columns), விளையாட்டு, வர்த்தகம், நியூயார்க் நகரச்செய்திகள் ஆகியவற்றை, வரும் திங்கள் முதல் வருடம் $50 சந்தா கொடுப்பவர்கள் மட்டுமே படிக்க இயலும். ஏமாற்றமளித்தாலும், சில மாதங்களாகவே, ஒரு கட்டுரையை ஒரு சமயத்தில் இவ்வளவு பேர் தான் வாசிக்கலாம் என்பது போன்ற கட்டுப்பாடுகளை இந்த வலைத்தளம் பரிசோதித்துக் கொண்டிருந்ததால், இந்த அறிவிப்பு பெரிய ஆச்சரியமளிக்கவில்லை.



வர்த்தகச் செய்திகளுக்கு இதர பல ஊடக வாயில்கள் உள்ளன; விளையாட்டுச் செய்திகள் டைம்ஸை விட New York Post மற்றும் New York Daily news-இல் இன்னும் கலகலப்பாக இருக்கும். நியூயார்க் நகரச் செய்திகள் பற்றியும் எனக்குக் கவலையில்லை. ஆனால், தாமஸ் ஃப்ரீட்மேனின் மிதவாதமான அரசியல் பத்திகள், நிக்கலஸ் க்ரிஸ்டாஃப் மற்றும் பால் க்ருக்மேனின் கருத்துக்கள், சல்மான் ருஷ்டி அவ்வப்போது எழுதும் கட்டுரைகள், இவை எல்லாவற்றையும் விட மௌரீன் டௌட், புஷ்ஷை விமரிசித்து எழுதும் அட்டகாசமான நக்கல் கட்டுரைகள் ஆகியவற்றின் இழப்பு வருத்தமளிக்கிறது. இவை சுவையாக இருந்தாலும் காசு கொடுத்துப் படிக்க வேண்டிய அளவு அத்தியாவசியமாக இல்லாததால் அவற்றை இனி படிக்க இயலாது.

மேலும், இது இந்த வலைத்தளத்தின் 'சீரமைப்பில்' ஒரு ஆரம்பமே என்ற தொனியில் இந்த அறிவிப்பு உள்ளது. அதாவது இதற்கு எப்படி வரவேற்பு இருக்கிறது என்பதைப் பொறுத்து, மெள்ள மெள்ள முழுத்தளமும் ஒரு சந்தாத் தளமாக மாறலாம்.

இது அமெரிக்க உள்நாட்டு வாசிப்பை விட, சர்வதேச வாசிப்பை வெகுவாக பாதிக்கும். இது வெற்றி பெற்றால், வாஷிங்டன் போஸ்ட், லாஸ் ஏஞ்சலஸ் டைம்ஸ் போன்ற பத்திரிக்கைகளும் சந்தேகமில்லாமல் இம்முறையைப் பின்பற்றும்.

மாற்றுக் கருத்துக்களையும், ஆரோக்கியமான விவாதங்களையும் முன்வைக்கும் பத்திகள் சென்றடையும் வாசக வட்டம் சுருங்குவது ஆரோக்கியமான விஷயமில்லை.